Ego

Dün akşam arkadaşlarla felekten bir gece çaldık birinin evinde. Çok güzel eğlendik. Şarkılar söyledik, mahalleden azar yedik. Konu tabi ki içince neye gelir, siz anladınız onu. Neyse işte güzel mezeler vs birsürü şey yedik, içtik. Ama önemli olan şuydu; tamamen egolarından arınmış, içten, toleranslı ve sıcak insanlar olunca her türlü ortam güzel oluyor. Bence dün akşam bunun üzerineydi ve de bu yüzden güzel geçti.

Egolarının esiri olmuş bir insan olmayı düşündüm de ne kadar zor aslında. Hani devamlı bir onaylanma güdüsü ama bir yandan onaylanmasan bile onu takmıyor gibi göstermen lazım. Diğer insanlardan üstün olduğunu kendine inandırman lazım, bunu da hissettirmeye çalışman lazım. Böyle yapa yapa artık o kadar üstüne siniyor ki bu davranışlar, bir süre sonra o berbat insan haline geliyorsun. Bir insan kendine nasıl bunu yapar.

Her şeyde insanlarla sidik yarıştırmaya çalışmak, belki de içten içe sevdiğin ama insanların loser olarak adlandırdığı şeyleri yapmaktan vazgeçmek, birisi senin oluşturduğun mükemmel duvarları kırıp sana bir eleştiride bulunduğunda kendin hakkında hayal kırıklığına uğramak gibi çok kötü şeyler de yaşıyor bu insanlar. O yüzden sakın onlara özeneyim demeyin, aslında çok çekiyorlar. Kendileri de bilmiyor ki bizim yaşadığımız gibi karşıdaki insanı da adam yerine koyup dinlediğin, loser da olsan saçma şeyler yapıp bunu anlatabildiğin vs gibi bir hayat ne kadar tatmin edici.

Dil öğrenmek

Bugün bir şeyi irdelemek istiyorum, biraz da S ile başlayan arkadaşım için.

Dil öğrenmek bence çok güzel bir şey. S dil öğrenmek istemiyormuş, ve hani bunu bir ders olarak görüyor bence, uğraşılacak bir şey. Ama aslında bence öyle değil, bir hobi gibi dil öğrenmek.

Mesela gitar çalan bir insan, gitar çalarken nasıl tatmin oluyorsa, mutlu oluyorsa; o dili konuşurken ya da o dilde film izlerken, ya da o dilde fill in the blanks bile yaparken ona benzer bir haz alınıyor. Yani diyorsun ki, bu dili biliyorum vay be şimdi bilmemkaç insanla daha iletişim kurabilirim aslında, onlardan bir şeyler öğrenebilirim vs.

Bir de yabancı dil öğrenmek bence farklı kültürlere karşı daha toleranslı olmayı sağlıyor. Bir süre sonra, öğrendiğin dilin insanlarını anladığında, ne saçma şeyler yapıyorlar demiyorsun. Hatta bazıları hoşuna gidiyor.

Bizim ülkede tabi hep sistematik öğrenme şekline gidiliyor. Mesela kuzenim, hazırlık sınavını geçerim ya benim gramerim çok iyi diyor. Gramerin çok iyi de yetmiyor işte. Gramer bence hatta 2. 3. planda olan bir şey. Bence önemli olan şey doğallık, kelime bilgisi, vurgulama, kalıplar.

Bunları sağlayan bir insanda zaten gramer doğal olarak oturuyor.

Bu yüzden de tabi ki kurslar yetmiyor, diziler vs. Yapabildiğimiz kadar girdi almamız gerekiyor. Yazı yazmak, o dilde chat yapmak, film izlemek. En güzeli tabii ki o ülkeye gitmek ama bunu yapana kadar en önemli şeyler bunlar bence.

Dil öğrenmek lazım